Kendine Hapis Rapunzel

 Ruhumun sesi gök gürültüsü gibi, damarlarımda sağanak yağışlar ve kalbimde fırtınalar.. Dengeli olmaktan veya güçlü görünmekten çok uzağım kendime göre, dışarıya nasıl yansıttığım önemli değil, artık hiç de umrumda değil.. Sanki bir şeyleri kafamda bitirmişim, sorunları elemişim gibi bir huzur çöküyor üstüme ara ara... Sonra o huzurdan rahatsızlanıp başa sarıyorum, üç dakikalık şarkılar gibi tekrar ve tekrar boşluğa bağırıp duruyorum.. Sürekli motivasyon konuşmalarıyla kendimi ayakta tutmaya çalışırken yalnız kaldığımda sesimi duyamıyorum, tüm güzel kelimeleri midemde sindirmişim gibi, daha da kötüye gitmemi sağlayacak ne varsa dönüp durmaya başlıyor etrafımda... Uyuyamıyorum, sürekli kusasım geliyor, karnıma ağrılar giriyor, yatakla kül tablası arasında gittiğim mesafe gece boyunca yaptığım tek aktivite ve o bile kardiyo gibi hissettiriyor.. Eriyip gidiyormuşum gibi hissettiriyor, günler geçiyor ama tarihlerin farkına varamıyorum, ekran ışığı altında yer yarılsın da içine gireyim diye bekliyorum sanki, birazcık daha efor sarfetsem kendi kendime yok olmayı başaracağım gibi... Tutunmaya çalışıyorum, en azından bazı günler.. Gerçekten deniyorum ve olur gibi oluyor, sanki gerçekten o anlardaymışım gibi oluyor ve sonra o his geliyor, evsizmişim gibi, kimsesizmişim gibi, kaldırım kenarında açıp da ezilmeyeceğini sanan bi çiçek gibi hissediyorum ve üzücü ama ne saçma bir yanılgı.. İnsanlar istedikten sonra en ücra köşelerde bile bir yaşamı dünyadan koparıp atabiliyor, benimse kopup gitmek için bir insana bile ihtiyacım yok.. Kendi kendime yeterince zarar verebiliyorum zaten.. Ne yapacağım hakkında en ufacık bir fikrim bile yok, Hansel'imin ekmek kırıntılarına ihtiyacım var bir yolunu bulabilmek için, ama bir yolu yok.. Böyle de olamaz, hatır için yaşanır mı? sanmam ama yaptığım bu tam olarak.. Sevdiğim üç beş kişi için biri gibi davranmaya çalışıyorum, hem de her gün.. Evden çıkıyorum ama öncesinde saatlerce kendimi bastırmaya çalışıyorum ve çok zorlanıyorum. Nasılım hiç bir fikrim yok ama mutlu olmadığıma eminim, nasıl bir insanım? hiç bir fikrim yok sadece ben benmişim gibi hissettirmiyor artık. Şimdilik bu kadarım...