Bazen gözlerin görmez, kulakların duymaz Bomboş kalırsın hiçlikte.
Yapayanlızlığımın ortasında bile duyduklarım var,
Kafayı yemiş olabilirim biraz, boşvermişliğimi öyle bir boşvermişim ki kendime olan takıntılarım dönüyor etrafımda.
Kendimi kaybetmiş olabilirim biraz ama daha ahım şahım delirmedim, daha değil, zamanı değil.
Kendi kendime konuşuyorum bazen ama öyle karşılıklı değil.
Sanki biri arkamdan konuşuyor ama biri benim. Bunun farkında olmak beni yiyip bitiriyor.
Diyor ki Rose: acının onun için pek bir anlamı yok.
Acı, yağmur damlalarının bir kayanın üzerinden sekmesi gibi,
Kafasının üzerinden sekip gidiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder