complicated/puzzling

 Olmam gereken insan gibi davranmaktan çok sıkıldım.. Yani sıkılmak değil de yoruldum, sosyal olmanın beni şarj etmesi gerekiyordu halbuki ben gittikçe tükeniyorum.. Normal olmak için bu kadar efor sarfetmem mi gerekiyor?  Ben git gide azalıyorum, un ufak parçalara bölünsem bile görünmez değil de daha da göz önünde gibi hissediyorum.. Böyle olmaması gerekiyordu, sanırım böyle olmamam gerekiyordu... Bunun için de suçlu bulamıyorum, bahanelerim bir neden oluşturamayacak kadar bayattır eminim ve kendimi savunasım gelmiyor içimden zaten yeterince yorgun hissettiğimden. hiç bir şey için çabalayamayacak kadar yorgun ve zaten şimdiden her şeye geç kalmış gibiyim.. Hem çok derinliklerde arıyorum kendimi hem de sığılığa vurmuş gibiyim. Çok yorgunum kelimelerinden başka kelime de gelmiyor gözümün önüne, ne kadar anlatsam da neyi kastettiğim anlaşılmıyor gibi, sanki bir tek benim başıma geliyormuş da bütün duyguları üstüme salmışlar gibi.. Bu kadar hissin arasında kaybolmak hissizleştiriyor beni.. Olmam gerekeni de, olduğumu da kimseye sevdiremiyorsam eğer, sorun bende mi? ala'm der ki ''  çok barizsin ama seni görmek istemeyene sen görünmezsin''. Ben gerçekten de görünmez miyim? ruhsuz olmadığımı düşünürdüm ama öyle miyim? Benzersiz, eşsiz değilim belki ama normale göre çok mu ucubeyim? Tuhaf olanın ne olduğunun farkına varamayacak kadar kopuk mu yaşıyorum hayattan, hayalet miyim? olduğum yerde mutlu değilim..