Olduğum bedene sığmıyor ruhum. Bazen kuş olsam diyorum... Islıkları taklit etsem, uçsam uçabildiğim kadar, yere göğe sığmasam, hep keşfetsem hiç durmasam... Alabildiğine pervasız, umursamaz, hep mutlu olsam. Bazen bulut olsam diyorum, hep parçalı bulutlu ama umutlu, hep bir huzursuz. Ama var olsam. Tanrı’yı oynasam, üzgünken ıslatsam, mutluyken yaksam. Kalem olsam hislere tercüman olsam. Başarıları yaratsam. Aracı da olsam ama biraz var olsam. Fırça olsam, tuval olsam renkten renge koşsam, özgürlüğü yaşasam. Deniz olsam dalga dalga vursam sessizliğimi kıyılara, derdimi bir tek kumsala anlatsam.. Olmak istediğim ve olabileceğim onca şey arasında insan olmuşum. Hoş onu da olamamışım. Yarım yamalak kalmışım hayatın ortasında. Çocukluğumu üstümden atamamışım, yaşlılığımsa yollarını keser olmuş neşelerimin. En deli dolu çağlarımda dolmuşum, dolmuşumda taşamamışım. İmkansızlıklara heveslenmişim hep, hiç olurunu olmazını düşünmemişim. Hiç olmuşum. Bedenimle değil ruhumla sevmeyi öğrenememişim, öğretememişim. Bunca yılın ardından yazar olmuşum onu da olamamışım. Kelimelerim düğümlenmiş. Olmak istediğim yerde değilim. Kaktüs olsam daha verimli olabilirdim belki ama insan olmaya seçilmişim onu da olamamışım. Rüzgar beni nereye savurursa oralarda kaybolmuşum. Yolu bulamamışım...
-
Bok gibi biraz, kırılmış gibi değil de daha çok bunalmış gibi, yıpranmış veya eskimiş gibi. Sonuna gelmiş bitmiş de okey'e dönüyor ...
-
Sevgili 15 yaşım, Tarih tekerrür etmeyecek ve senin gibi biri bir daha yer yüzüne gelmeyecek belki, Belki de senin gibi ... -
Bazen gözlerin görmez, kulakların duymaz Bomboş kalırsın hiçlikte. Yapayanlızlığımın ortasında bile duyduklarım var, Kafayı yemiş...